Ik herinner me een scène tijdens mijn vakantiewerk veertig jaar geleden. Ik maakte schoon in een huis voor mensen met een verstandelijke beperking. De bewoners – die niet konden praten en in een rolstoel zaten – waren in een kring gezet. Ze leken zich ieder in hun eigen wereld te hebben teruggetrokken, totdat degene die naast het raam zat met een onwillekeurige armbeweging het gordijn om zich heen trok. Er leek ineens een sfeer van hilariteit in de lucht te hangen. Misschien kwam het doordat ze allemaal iets rechterop gingen zitten? Eenzelfde armbeweging toverde hem weer tevoorschijn. Weg hilariteit!