Tijdens een wandeling in de Alpen zijn we op een bankje neergestreken. Zodra we onze lunch uit de rugtas pakken, komt er een wesp op ons af. Zonder nadenken begin ik als een gek om het bankje te rennen. Vergeten zijn de zorgen om het afnemende aantal insecten in Nederland en de blijdschap dat er hier zoveel vlinders en bijen rondvliegen. De angst die als kind bij me is ontstaan nadat een hommel mij had gestoken, is terug van weggeweest. Maar ik laat me niet kisten; een wesp heeft net zoveel recht van bestaan als ik. De lunch is op, het afval in de tas gestopt en wij vervolgen onze levensweg.