Ik stuit bij het opruimen op het gedicht dat onze middelste zoon vorig jaar schreef voor de Schotse vriendin van zijn oudste broer. Het stel was vlak voor haar verjaardag onderweg vanuit Schotland, waar ze wonen. ChatGPT was in opmars en ik stelde voor een verjaarsgedicht te ‘schrijven’. In no time kwam een Shakespearesonnet tevoorschijn, waarin haggis, birthday, joy en whiskey een plek kregen. Zoon appte het. Vijf minuten later vielen hem verbazing en de grootste lof ten deel: ‘Dit moet je uren gekost hebben, wow!’ Later onthulden we de grap. Met enige weemoed denk ik aan die avond, waarop we als gezin weer even compleet waren en we haast ouderwets tot in de kleine uurtjes bijpraatten.