Het was een van de laatste schooldagen voor de zomervakantie.
In een iets venijniger regentje dan ik gedacht had liet ik de honden uit. Met dreigende wolken als decor verscheen in het westen een roomwit ijscokarretje, het iets wittere parasolletje nog opgeklapt. Op de zijkant in hemelsblauwe letters ‘gelati’. De achterop zittende compleet in het wit gehulde fietser floot zachtjes. Ik riep hem toe: ‘Dat ziet eruit als een Plan!’ Dat beaamde hij vrolijk. Mijmerend over deze nog niet onthulde belofte vervolgde ik mijn tochtje.
Pas toen realiseerde ik me wat hij floot: ‘Here comes the sun.’