Op de vlucht naar Rome, net voor me, zitten drie Italianen met brede zonnebril, sneakers en te jonge leren jasjes. Hun neusvleugels wijd open door te hoge dosissen cocaïne. Ze zijn op de terugweg, de huurmoord zit erop. Omdat ik staar, draait één van hen zich om. Betrapt frommel ik het zakje uit de zetel voor me. ‘Een kotszakje voor als ik me niet 100% voel’, lees ik. Op de stoelenrij aan de overkant ligt een half opgevouwen krant. De titel van het hoofdartikel is ‘Drugsbendes schakelen vissen..’.  In of uit, dat kan ik door de vouw niet opmaken.