Opeens hoorde ik de zangerige lokroep van een straatverkoper: ‘Lek’re Berliner bol! Bij de koffie, bij de thee!’
In de relatief smalle Amsterdamse Kerkstraat, waar ik in 1985 woonde, weerkaatste zijn hoge stemgeluid. Een effect dat hij duidelijk beoogde.
In het besef een uitstervend fenomeen te beleven, liep ik op zijn fietskar toe en kocht er twee. De handelaar was – natuurlijk – oud en wat nurks. Zich kennelijk bewust van het nabije einde van zijn vak. Dat de smaak van de bollen tegenviel – niet met roomboter bereid volgens mij – doet aan de herinnering weinig af.