Vriend Maarten en ik waren op een zomers galabal in Américain. Onze dames hadden we al uitgezwaaid; zij bleken als buitenstaanders alleen sociologisch geïnteresseerd in het corpsleven. We keerden terug naar het feest en hingen tegen het eind, nog voor het ochtendkrieken, wat rond in de hal. We hadden zin om naar Zandvoort te gaan — in onze rokkostuums. We wilden daar wel meisjes bij hebben. Onbegonnen werk op zo’n paarsgewijs feest natuurlijk. Maar toch. Ik begon wat halfslachtig te sjansen naar twee uitgeputte deernes. Ze lachten terug. 
Ik fluisterde tegen M: ‘Die twee hebben wel wat.’
Zijn antwoord: ‘Ja, maar ook een heleboel niet.’
Niet lang daarna zagen we met z’n tweeën de zon opkomen achter de duinen van Zandvoort.