‘Kom nú van die glijbaan af, anders komt mama je halen.’
‘Ik wil niet naar huis!’ schreeuwde mijn driejarige zoon van boven uit zijn onneembare vesting. Ik heb hoogtevrees en het ventje wist heel goed dat mama nooit van haar leven naar boven zou klimmen om hem bij zijn ieniemini lurfjes te grijpen. 
‘Prima, dan blijf jij lekker hier, ik ben weg, dag, dag.’
Dreigen om je peuter ergens achter te laten, als Klein Duimpje in het bos, zou door kinderpsychologen waarschijnlijk meewarig hoofdschuddend worden afgekeurd als effectieve opvoedmethode, maar je moet toch wat, als moegestreden ouder.
‘Neee, mama, ik wil mee!’
Zoon kwam razendsnel naar beneden gegleden en rende achter me aan. Missie geslaagd. Die psychologen kunnen me wat.