Ik zit op een naaktstrand. Leek me wel wat, in je niksie van zon en zee genieten tussen andere blote mensen. Wat ik vreesde gebeurt niet: niemand kijkt. Niemand taalt naar mijn dik, bloot lijf. Net als ik besluit te ontspannen kijk ik recht in twee nieuwsgierige ogen. Even verderop zit een gezinnetje: vader, moeder, peuter. Ik schat haar op drie jaar. Ze bekijkt mij uitgebreid en trekt aan haar moeders arm. ‘Mama kijk...’ Ik zet me schrap. Weer vraagt ze en nu wijst ze naar mij. 'Mama...!' de moeder kijkt op en dan zegt de kleine, oprecht verbaasd:
‘Die mevrouw is wel érg wit hè?’
Glimlachend rek ik mij uit. bloot, dik én wit. Ik ga genieten.