Bij de kassa van Albert Heijn leg ik behalve mijn boodschappen ook het bonnetje van een paar ingeleverde lege flessen op de transportband. Pal vóór de boodschappen, da’s handig voor de caissière, denk ik. Als ik aan de beurt ben, zet de band zich plotseling in beweging en zie ik tot mijn schrik, hoe het bonnetje met de ronddraaiende band wordt meegenomen en aan het eind door een kier in het niets verdwijnt.
Na vergeefse pogingen om het bonnetje weer tevoorschijn te toveren, weet de caissière geen andere oplossing dan mij te laten afrekenen zonder aftrek van de emballage. Terwijl ik haastig met gevulde boodschappentas de winkel uitbeen, hoor ik achter me: ‘Wilt u een bonnetje?’