Nooit hadden we elkaar ontmoet en opeens waren ze er. Maike, mam en Basti. Twee vriendinnen en het kind dat één van hen had gedragen. Ik schreef hun verhaal. Het verscheen bij een kleine uitgeverij. Bescheiden oplage, geen promotie, want de uitgeefster werd ziek. Maar ik was er blij mee. Ik nam het overal mee naartoe. Die dag nam ik de trein en ze waren er: Twee opgewekte vrouwen en een jongen die van elkaar hielden. Ze zagen eruit zoals ik ze me had voorgesteld. Ze waren het. 
Ik haalde het boekje uit mijn tas en duwde het in de handen van de jongste vrouw.
Alstublieft, mevrouw. Ik heb over u geschreven.