Mijn werkmobiel gaat over en mijn zoon rent er opaf. ‘Wel je naam zeggen!’ roep ik. 
‘Met de zoon van mijn moeder’, schreeuwt hij in de microfoon.
Ik kijk hem met grote ogen aan, bang dat het een belangrijke klant is. Gebiologeerd luistert hij naar de stem aan de andere kant. Het duurt lang. Ik vraag me af of degene wel doorheeft dat hij of zij te maken heeft met een kind van zes. Mijn zoon knikt, lacht en humt en wiebelt op zijn benen. Uiteindelijk verbreekt hij heel vrolijk met ‘ook een fijne dag verder’ de verbinding en huppelt weg. 
‘Wie was het?’ vraag ik.
‘De vader van zijn zoon.’