Anna (5 jaar) aait en troost haar hond, die net ‘geholpen’ is. Na een minuut of vijf rent ze naar mij toe, omdat ze zelf ook wel graag aandacht wil. Ik, oma, ben echter net bezig met mijn boodschappenlijstje op de computer en zeg haar, dat ze me even met rust moet laten omdat ik heel geconcentreerd bezig ben.
Ze gaat weer naar de hond, maar komt daarna al snel terug met de vraag: ‘Mag ik nu wat zeggen of ben jij nog steeds gecastreerd?’