Op vakantie in Frankrijk gaan we met het gezin uit eten. Terwijl wij onze keuze bepalen valt me op dat naast mij, op een bijzettafeltje, een vissenkom staat met daarin een goudvis met grootheidswaanzin. Hij springt als een dolfijn uit het water omhoog. Angstig kijk ik naar zijn verrichtingen. Vis op mijn bord is tot daaraan toe, maar niet levend. Tijdens de maaltijd probeer ik het geplons te negeren. Totdat het beest met een enorme sprong op onze tafel belandt. Ik roep in mijn beste Engels: ‘The vis is out of the kom’. De eigenaar komt aanlopen, grijpt de vis in zijn knuist en plempt hem weer in het water. Een gewoonteklusje blijkbaar.