Op reis in Los Angeles spot ik tot mijn verbazing meermaals blauwe cake in de etalage. Door zijn kleur lijkt hij mij giftig. Wat een wansmakelijk product, denk ik bij mezelf. In mijn ogen is het de ultieme verpersoonlijking van een soort Disneyland waar alles nep is. Achter deze suikerzoete illusie, schuilt de leugen van de maakbaarheid, net als de American Dream an sich. Een metafoor voor de dominante consumptiemaatschappij, de globale veramerikanisering die gepaard gaat met gentrificatie. Een gezellige koffiebar of een origineel boetiekje verdwijnt voorgoed omdat ze niet tegen het opbod van de grote ketens kunnen. Zo beginnen alle steden op elkaar te lijken of hoe authenticiteit moet plooien voor platte commerce, it makes me feel blue.