Met een collega ging ik lunchen, lekker buiten kantoor. Zo waren we er even uit. We bestelden ieder een broodje en zoals altijd informeerde de verkoper naar onze interesse voor iets scherps erop. ‘Ja, gesneden peper!’, riep mijn collega zonder aarzeling. ‘Echt?’, vroeg de jongen, ‘Dat neem ik zelfs niet!’. Mijn collega bevestigde zijn keuze en even later zaten we met twee goedgevulde broodjes in een parkje. Na zijn eerste hap begon mijn collega onmiddellijk rood aan te lopen, kreeg hij de hik en liep het zweet langs zijn gezicht. Iets te drinken hadden we niet besteld. Thee was immers gratis op kantoor. Helaas lag dat vier straten verderop.